Drugi svjetski rat: uniforme, amblemi:

[Копач]

Може ли неко да ми каже какву војну униформу војник носи? Не разумем каква војска?

[Alexander Soloviev]

Korisne sheme za činove i oznake Njemačke i SSSR-a tijekom Drugog svjetskog rata

[Alexander Soloviev]

Korisne sheme za činove i oznake Njemačke i SSSR-a tijekom Drugog svjetskog rata

[Alexander Soloviev]

Korisne sheme za činove i oznake Njemačke i SSSR-a tijekom Drugog svjetskog rata

[Alexander Soloviev]

Lijevo: vojnik Crvene armije 24. latvijskog teritorijalnog korpusa Crvene armije. Oprema latvijske vojske izrađena je po njemačkom uzoru, čelična kaciga je njemački model iz 1918. godine kojom je opskrbljivana latvijska vojska. Sjeverozapadni front, lipanj 1941.
Desno: kapetan 613. topničke pukovnije u odori latvijske vojske s oznakama Crvene armije. Sjeverozapadni front, lipanj 1941.
U latvijskoj vojsci instrumenti topništva bili su plavi.

[Alexander Soloviev]

распоред RG-34

[Alexander Soloviev]

распоред RG-34

[Alexander Soloviev]

Аутоматски пиштољ Суоми, који је Хитлеру поклонио фински маршал Манерхајм, јун 1942.

[Alexander Soloviev]

дирк ЛУФТВАФФЕ други светски рат

[Alexander Soloviev]

Srpski SS dobrovoljački korpus (nem. Serbischer SS-Freiwilligen Korps, srp. Srpski Dobrovoyachki Vafen SS Corps) (prvobitno Srpski dobrovoljački tim) je jedinica SS trupa regrutovanih od srpskih dobrovoljaca u septembru 1941. godine.

Korpus su činili prvenstveno monarhisti - radikalni vojnici i aktivisti jugoslovenskog narodnog pokreta Zbor. Broza Tito se tokom rata odlično pokazao u borbi protiv partizana.

Stalni komandant korpusa bio je pukovnik (od novembra 1944. - SS Oberfirer) Konstantin Mušicki. Idejno vođstvo formacije palo je na osnivača pokreta Zbor Dimitrija Letića, a crkveni poslovi povereni su srpskom pravoslavnom svešteniku Aleksu Todoroviću.

Do kraja 1941. godine srpski dobrovoljački tim imao je 12 odreda, od kojih je svaki imao od 120 do 150 ljudi, formirana su i 2 udarna voda i konjički eskadron.
Nakon što je korpus formiran na bazi Srpske dobrovoljačke komande, struktura se promenila - korpus se sastojao od 5 bataljona od po 500 ljudi.

Početkom 1944. godine izvršena je reorganizacija Srpskog dobrovoljačkog korpusa; umjesto 5 bataljona pojavilo se 5 pješadijskih pukova (rimski brojevi od I do V) od po 1200 boraca i artiljerijski bataljon od 500 ljudi.

Pukovi su bili smešteni:
I u Valjevu,
II u Kragujevcu,
III u Šapcu,
IV u Smederevu
V u Kruševcu.

Snaga formiranja:

15. septembar 1941: 300-400 ljudi
1. novembra 1941: oko 2700 ljudi
15. februara 1942: 3685 ljudi
Januar 1943: 4.000 ljudi
Oktobar-novembar 1943: 5000-6000 ljudi
21. avgusta 1944: 9886 ljudi
Mart 1945: 9.000–10.000 ljudi
Maj 1945: 5000-6000 ljudi

Do jeseni 1944. godine dobrovoljački se korpus borio uglavnom protiv četnika i partizana, kao i protiv ustaške samovolje, dok je korpus sklapao mir sa četnicima, koji su sarađivali sa kolaboracionistima i okupatorima. U svojim akcijama ubrzo su postigli značajne uspjehe i stekli priznanje čak i među Nijemcima. Iz tog razloga, korpus je postao jedina srpska formacija koja je dobila oružje od Nemaca, osim toga, Nemci su izrazili želju da pošalju kombinovani bataljon srpskih dobrovoljaca na Istočni front, ali je srpska vlada taktično odustala od toga.

17. septembra 1941. godine, kod sela Dražani, odred je primio „vatreno krštenje“ u borbi protiv partizana.
Početkom 1942. tim je primorao Titove trupe da se povuku na jug u planine Jagorinski.

Do kraja maja 1944. aktivna neprijateljstva protiv 2. i 4. korpusa jugoslovenskih partizana.
Počevši od jeseni 1944. bugarske i sovjetske trupe ušle su na teritoriju bivše Jugoslavije; korpus je prešao u sastav SS trupa i borio se ne samo protiv partizana i četnika, već i protiv regularnih jedinica Crvene i Bugarske armije, postepeno napuštajući teritoriju Srbije.

8. oktobra 1944. godine, delovi korpusa su počeli da se povlače iz Beograda, izazvane masovnom ofanzivom partizanskih snaga, podržanih od bugarskih snaga i Crvene armije. Nakon povlačenja iz Beograda, jedinice KFOR-a, zajedno sa Nemcima i četnicima koji su sarađivali sa okupacionim i kolaboracionističkim režimima, otišle su za Sloveniju. Ovih dana Srbi su se borili sa svojim sunarodnicima - sa 10. vojvođanskom udarnom brigadom.
Krajem oktobra 1944. Srpski SS dobrovoljački korpus prebačen je u Istru, gde je učestvovao u borbenim dejstvima pod komandom Odila Globočnika.

U aprilu 1945. godine, sporazumom sa Nemcima, korpus ulazi u sastav jedne od četničkih divizija u Sloveniji. Krajem aprila dva puka - 1. i 5., po naređenju četničkog komandanta u Sloveniji, generala Damjanoviča, krenula su u pravcu italijanske granice, prešavši koju su kapitulirali 1. maja. Preostala tri puka - II, III i IV, pod komandom načelnika štaba korpusa, potpukovnika Radoslava Tataloviča, učestvovali su u borbama sa NOAU kod Ljubljane, nakon čega su se povukli u Austriju i 5. maja 1945. predao se Britancima kod Trsta.